Od marzenia do formalności
Kamienna willa w Toskanii albo mały apartament w historycznym miasteczku – brzmi jak marzenie. We Włoszech to marzenie jest jak najbardziej realne również dla obcokrajowców. Prawo włoskie pozwala bowiem cudzoziemcom kupować nieruchomości we Włoszech. Obywatele krajów UE mają praktycznie takie same prawa jak Włosi. Natomiast w przypadku obywateli spoza UE obowiązuje zasada wzajemności. Oznacza to, że jeśli Włosi mogą kupować nieruchomości w danym kraju, obywatele tego kraju mogą realizować zakup domu we Włoszech.
Sama procedura jest stosunkowo przejrzysta, ale formalności jest sporo. Dokumenty sporządza się po włosku, niektóre w obecności notariusza. Warto więc wiedzieć czego się spodziewać.
Podstawy prawne: zakup domu we Włoszech
Obywatele Unii Europejskiej mogą kupić domy we Włoszech na takich samych zasadach jak obywatele włoscy. Nie trzeba mieć meldunku ani rezydencji we Włoszech, żeby kupić dom wakacyjny czy inwestycyjny. Potrzebne będą przede wszystkim ważny dokument tożsamości i włoski numer podatkowy – codice fiscale.
Obywatel państwa spoza UE najczęściej również może sfinalizować kupno mieszkania we Włoszech. Jednak przed rozpoczęciem procesu trzeba sprawdzić, czy między Włochami a krajem nabywcy obowiązuje umowa o wzajemności. Informacje na ten temat dostępne są w ambasadzie lub konsulacie Włoch.
Codice fiscale – pierwszy krok przed podpisaniem czegokolwiek
Bez włoskiego numeru podatkowego nie zrobi się praktycznie żadnego formalnego kroku. Nie podpisze się ważnie umowy zakupu ani nie otworzy konta w banku. Codice fiscale to odpowiednik polskiego NIP/PESEL w jednym. Jest to bowiem unikalny identyfikator osoby w systemie włoskim. Można uzyskać go w urzędzie skarbowym we Włoszech albo przez włoski konsulat w swoim kraju. Numer ten będzie potrzebny na wszystkich etapach dalszej procedury. Dlatego dobrze jest zająć się nim jak najwcześniej. Z pewnością każde polskie biuro nieruchomości we Włoszech poinformuje o takiej konieczności.
Włoski rachunek bankowy – czy jest konieczny?
Teoretycznie nie ma obowiązku posiadania włoskiego konta bankowego, aby kupić dom we Włoszech. W praktyce jednak własny rachunek ułatwia życie. Pozwala bowiem wygodnie opłacać podatki przy zakupie, rachunki za media, czynsz do wspólnoty czy koszty remontu. Wiele podmiotów preferuje przelewy z włoskiego konta. Usprawnia to rozliczenia i zmniejsza koszty przewalutowań.
Otwarcie konta wymaga zwykle kodu fiscale i dokumentu tożsamości. W niektórych bankach także potwierdzenia adresu czy krótkiego wywiadu dotyczącego celu posiadania rachunku.
Umowa przedwstępna na zakup domu we Włoszech
Pierwszym formalnym krokiem jest złożenie oferty zakupu. To dokument, w którym określa się proponowaną cenę i podstawowe warunki. Zwykle towarzyszy mu niewielka kwota rezerwacyjna, która blokuje nieruchomości Włochy na czas negocjacji.
Następnie strony przechodzą do podpisania umowy przedwstępnej. To bardzo ważny etap. Umowa przedwstępna dokładnie bowiem określa cenę, terminy, sposób płatności, zakres wyposażenia oraz ewentualne warunki rozwiązujące. Na tym etapie wpłaca się także zadatek.
Akt końcowy – rogito
Włoski notariusz jest kluczową postacią w całym procesie. To publiczny urzędnik, który przygotowuje i podpisuje wraz ze stronami ostateczny akt sprzedaży. Obecność notariusza jest obowiązkowa, a jego zadaniem jest nie tylko spisanie umowy, ale także weryfikacja tożsamości stron, formy płatności, zgodności nieruchomości z przepisami oraz prawidłowe zgłoszenie transakcji do urzędów.
Podczas podpisania aktu, zwykle w kancelarii notarialnej, płaci się pozostałą część ceny zakupu, podatki związane z przeniesieniem własności oraz honorarium notariusza. Po podpisaniu notariusz rejestruje akt w rejestrach państwowych i katastrze. Wtedy kupno nieruchomości we Włoszech dobiega końca.